{MBAY12/2} FW: เหล่าทหารเล่าทั้งน้ำตา ในเหตุปะทะ ม็อบเสื้อแดง

 
> From: 90127@so01.molten.co.jp
> To: james@molten.co.th; golf@molten.co.th; pantiwaporn@molten.co.th; weeraya@molten.co.jp; t_yupa@molten.co.th; supitchaya@molten.co.jp; mannyfu@hotmail.com; suchate_m@hotmail.com; suratsa@scb.co.th; panupongkn@tlt-th.com; yupa@lcb1.com; khanittha@molten.co.jp; narumon_mot@hotmail.com; suree@molten.co.th; pp_aor123@hotmail.com; motsale@molten.co.th; sale@molten.co.th; b_narumon@molten.co.th
> Subject: เหล่าทหารเล่าทั้งน้ำตา ในเหตุปะทะ ม็อบเสื้อแดง
> Date: Sat, 17 Apr 2010 14:00:00 +0700
>
> เหล่าทหารเล่าทั้งน้ำตา ในเหตุปะทะ ม็อบเสื้อแดง
>
> “ผมไม่โกรธ ไม่คับแค้นใจหรอกครับ เพราะมันเป็นหน้าที่ของเรา
> ผมอยากให้พวกเขาคุยกันมากกว่า...ถ้าผมยิงสวนไปก็อาจถูกพลเรือน ที่มาร่วมชุมนุมธรรมดา
> ผมไม่ยิงคนไทยด้วยกันเองครับ”
>
> P { margin: 0px; }
>
> Adam Fox ขอนำเรื่องราวของเหล่าทหารหาญ ที่ได้เสียสละเมื่อ 10 เม.ย. 53 มาฝากเพื่อนๆ
> ช่วยส่งต่อนะครับ
> --------------------------------------------
> (ขอประมวลถ้อยคำเหล่านี้
> ที่ได้มีโอกาสได้ยินจากปากของนายทหารและพลทหารที่นอนรักษาตัวอยู่ในโรง พยาบาล
> อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ปะทะ กันกับผู้ชุมนุมเสื้อแดง ในคืนวันที่ 10 เมษายน 2553)
>
>
>
> ในเช้าวันที่ 11 เมษายน 2553....ได้มีโอกาสติดตามคุณน้า พี่เขยและพี่สาว ซึ่งเป็นทหาร
> เข้าไปเยี่ยมนายทหารและพลทหาร ที่ได้รับบาดเจ็บ เนื่องจากเป็นหน่วยเดิมของพี่เขย
>
>
> ห้องแรกที่ได้เข้าไปเยี่ยมคือนายทหารระดับพลตรี(พล.ต.วลิต โรจนภักดี ผบ.พล.ร.2
> รอ.)ท่านนอนอยู่บนเตียง ที่ขามีเหล็กเสียบเพื่อดามขา ที่หักสองท่อน
> ร่องรอยสะเก็ดระเบิดตามร่างกายของท่าน
> เราเห็นรถของกลุ่มคนเสื้อแดงโบกธงแดงขับอยู่บนทางด่วนแถวช่วงถนนพระรามหก
> คนที่มาเยี่ยมก่อนหน้าเราชี้ ไปนอกหน้าต่างและเปรยออกมาว่า ”พวกนี้มันเหิมเกริมได้ขนาดนี้...มัน
> ทำได้ยังไง”
>
>
> ท่านนายพลซึ่งนอนอยู่บนเตียงก ลับเป็นผู้บอกว่า “เราอย่าไปโมโหพวกเขา
> พวกเขาแค่โดนหลอกมาด้วยความไม่รู้เท่านั้น”
>
>
> ใช่... เป็นคำพูดของนายพลคนเดียวกันกับ ที่โดนระเบิด M79
> จากการชุมนุมของกลุ่มเสื้อแดงในคืนที่ผ่านมาและนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
> สายตาที่ทอดยาวตามรถของคนเสื้อ แดง ทอดถอนใจ
>
>
> “ผมเองยังไม่แน่ใจว่าเป็นถึงขนาดนี้แล้ว
> เรายังคงต้องเป็นผู้รับผิดในการตายของพวกเขาอีกหรือเปล่า”
>
>
> “ผมส่งข้าวแล้วก ลับออกมาได้สามนาที เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ลูกน้องผมโทรมาบอกว่า
> โดนไล่ยิงเข้าไปในโรงแรม พี่ช่วยผมด้วย ผมก็พยายามขับฝ่าเข้าไปมันก็ ฝ่าไม่ได้
> ลูกน้องผมได้รับความช่วยเหลือ จากพนักงานโรงแรมให้ใส่ชุด พลเรือนหนีออกทาง ข้างหลัง
> ตั้งแต่เมื่อคืน พวกผมก็ยังไม่ได้นอน ขนทุกคนมาไว้ที่นี่” ผู้พันอีกท่านเล่าห้องที่สอง สาม
> สี่ ห้า หก.....ไล่เรียงลำดับยศกันลงมา....
>
>
> “เราถูกยิงมาจากบนตึก..พวกเขา เริ่มระดม ยิงและปาระเบิดใส่เราจากบนตึก”
> ทหารหาญเหล่านี้ยังพยายามหาคำ ตอบว่าฝ่ายไหนที่ลอบทำร้าย พวกเข า“ผมยังไม่มี
> โอกาสไปเยี่ยมพี่ๆน้องๆที่โดนระเบิดด้วยกันเลย.... เราร่วมทุกข์ร่วมสุข...สะเก็ด
> ระเบิดเราก็แบ่งกันรับ”
>
>
> สีหน้าท่านเศร้าเมื่อกล่าวถึง พี่เปา หรือผู้พันร่มเกล้า.... “ไม่น่าเป็นเขา
> ไม่น่าเป็นใครเลย”
>
>
> ในห้องผู้ป่วยทุกห้องเปิดดูข่าว ภาพครอบครัวผู้ชุมนุมร่ำไห้จาก การสูญเสีย
> ภาพนักข่าวเรียกร้องหาผู้รับผิดชอบ เสียงใครคนนึงถามออกไปยังผู้พันที่นั่งอยู่บนเตียง...
> “รู้สึกคับแค้นใจบ้างไหมที่เห็น แบบนี้”
>
>
> คำตอบที่ได้จากชายชาติทหารที่ อยู่ในชุดผู้ป่วยโรงพยาบาล กลับตอบว่า “ผมไม่คับแค้นใจหรอกครับ
> เพราะมันเป็นหน้าที่ของเรา ผมอยากให้พวกเขาได้คุยกันมากกว่า... หากผมยิงออกไปก็โดนพลเรือน
> ผมไม่ยิงคนไทยด้วยกัน” ใบหน้าที่หมองคล้ำจากแสงแดดของ ทหารที่อยู่ประจำการยิ้มบาง ๆ
> พร้อมคำพูดที่คุยกันเองระหว่าง นายทหารด้วยกัน.....เหมือนคำ สัญญาว่าพวกเขา
> ไม่มีวันทำร้ายพลเรือน
>
>
> “พวกผมประจำการอยู่หลายวัน ลูกน้องเราก็ล้า”
> เสียงของท่านผู้พันท่านหนึ่งเล่าถึงเหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมา “หลังจากที่เราโดนโจมตี
> เราเอาทหารที่บาดเจ็บขึ้นรถ โบกมือแล้วว่า เราขอเอาทหารบาด เจ็บออกไป พวกเขาไม่ยอม
> เราจะเลี้ยวออกทางใต้สะพานพระราม 8 พวกเขาก็ไม่ให้ จะไปข้างหน้าเราก็ไปไม่ได้
> ทหารบาดเจ็บเต็มรถ เสียงร้องระงมทั้งรถ เขาลากลูกน้องผมที่บาดเจ็บลง จากรถไปซ้อม
> ไปกระทืบซ้ำ...... เจ้าไก่ (ผู้พันไก่) ก็โดน...ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะขาผมเจ็บสะเก็ดระเบิดมัน
> ฝังอยู่...”
>
>
> แล้วน้ำตาท่านก็ไหลออกมาลงไป ชั้นห้อง ICU พบภรรยาพี่ไก่ (ผู้พันไก่-พ.ท.เกรียงศักดิ์
> นันทโพธิ์เดช ผู้บังคับกองพันทหารราบที่ 2 กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ )
> พอเห็นหน้าเธอก็ร้องไห้ เธอบอกว่า พี่ไก่พยายามลืมตา “หนูรู้ หนูต้องเข้มแข็ง
> เพราะพี่เค้ายังเข้มแข็งอยู่ ยังพยายามอยู่” พี่ไก่ หรือ ผู้พันไก่ ถูกยิงกระสุนฝังในสมอง
> ตอนที่ช่วยออกมายังโดนลากลงไปกระทืบและทำร้ายซ้ำโดยกลุ่มคนเสื้อแดง ในคืนวันที่ 10 เมษานั้น
> พี่ไก่ได้รับการผ่าตัดเรียบร้อย แล้ว แต่ขณะนี้ยังไม่ฟื้นและหมอเอง ก็บอกว่า
> ถึงฟื้นก็อาจพิการ ตลอดชีวิต
>
>
> ณ ตรงนี้ ขออ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่ วสากลโลกปกปักรักษาพี่ไก่และ ครอบครัวนี้อย่า
> ให้สูญเสียผู้นำครอบครัวไปเลยค่ะทหารระดับพลทหารอีกหลายท่านที่ได้รับบาด
> เจ็บต่างก็ดีใจที่มีคนไปเยี่ยม หลายคนติดต่อทางบ้านไม่ได้เนื่ องจากไม่มีโทรศัพท์
> ครอบครัวเราได้ช่วยใช้โทรศัพท์มือถือโทรไปให้พวกเขาได้คุย เสียงหัวเราะ
> น้ำตาที่เกิดจากกำลังใจ อย่าทอดทิ้งพวกเขาเพียงเพราะ เห็นว่าพวกเขาแค่มาทำหน้าที่
> ตามอาชีพของพวกเขา เลยค่ะ
>
>
> การเอาเงินใส่ซองไปมอบให้ แม้เพียงเล็กน้อย มันหมายถึงกำลังใจมหาศาล พลทหารบางท่านยากจน
> ที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ ครอบครัวเราก็ใช้วิธีหาคนรู้ จักให้ขับรถไปหาไปบอก
>
>
> ช่วยให้กำลังใจพวกเขาด้วยนะคะ ช่วยกันคนละนิดละหน่อย ภายใต้หมวกเหล็ก ภายใต้เครื่องแบบทหาร
> นั่นคือคนไทยค่ะ
>
>
>
> ตอนที่เดินอยู่ในตึกโรงพยาบาล ความคิดอื้ออึงไปด้วยความรู้ สึกสะเทือนใจและเสียใจ
> ดิฉันนึกถึงถ้อยคำที่ใครหลายคนใช้เรียกทหาร บ้างก็กล่าวว่า ทหารมีสองฝ่าย ทหารแตงโม
> ผ่าสีเขียวออกมาเป็นสีแดง ทหารสับประรด ผ่าสีเขียวมาเจอสีเหลือง
>
>
>
> หากแต่วันนี้ ผ่าสีเขียวออกมา เราเจอร่างคนไทยค่ะ คนไทยมีเลือดเนื้อ มีหน้าที่ ความรับผิดชอบ
> มีครอบครัว มีลูก มีเมีย มีพ่อแม่ที่ต้องเลี้ยงดูเหมือน เราทุกคน
>
>
>
> ผ่าเสื้อแดงออกมาเราก็เจอร่าง คนไทย ผ่าเสื้อเหลืองออกมาเราก็เจอร่าง คนไทย
>
>
> จากที่ดิฉันได้เจอ อยากบอกทุกท่านที่อ่านว่าทหารไทยกองพลที่ได้รับบาดเจ็บนี้ไม่ใช่ผลไม้ค่ะ
> ผ่าเครื่องแบบสีเขียวออกมาสิ่ง ที่คุณจะเจอคือ สุภาพบุรุษชาติทหาร
> นักรบที่ไม่เคยกล่าวโทษรัฐบาล หรือกลุ่มผู้ชุมนุม นักรบที่ไม่เคยอยากยิงปืนใส่ คนไทยด้วยกัน
> ทหารกองพลนี้คือคนค่ะ พวกเขาคือคนไทยที่ร้องเพลงชาติเดียวกันกับเรา
> มีพ่อหลวงองค์เดียวกันกับเรา มีหน้าที่ปกป้องดูแลประเทศชา ติของเราที่จังหวัดชายแดน
> เขามีหน้าที่ดูแลแผ่นดินของเรา
>
>
> วันนี้พวกเขาหลายคนอยู่ในชุด ผู้ป่วยสีฟ้าของโรงพยาบาล พวกเขาบางคนอยู่บนรถเข็น
> พวกเขาบางคนอยู่ในกล่องที่โอบ ล้อมด้วยธงชาติไทย
> ชาติไทยที่พวกเขามีใจมุ่งมั่นที่จะปกป้องและรักษา
>
>
> ไม่เคยคิดอยากเข้าข้างใคร ค่ะ ไม่มีใครขอร้องให้ออกมานั่งเขียนอะไรอย่างนี้
> และดิฉันเองไม่ใช่ผู้สื่อข่าว ที่เข้าไปพูดคุยแล้วทุกคนจะ ต้องมานั่งปรุงแต่ง คำพูด
> เพียงแต่ขอติดตามไปเพื่อให้กำลังใจเท่านั้น
>
>
>
> หากแต่คำพูดง่ายๆ ของการพูดคุยกันระหว่างทหารด้วย กัน ห้องแล้วห้องเล่า
> ในเช้าถัดจากกลางคืนที่ยาวนานของพวกเขา
> มันยืนยันได้หนักแน่นมากกว่าแถลงการณ์จากฝ่ายไหนว่าทหารไทยกองพลนี้เป็นนายทหารของประเทศไทยจริงๆ
> ไม่มีวัตถุประสงค์ปลุกปั่นให้ ทุกคนต่อสู้ แต่อยากขอโอกาสอธิบายจากมุมของพวกเขาบ้าง
>
>
> ทหารทุกท่านที่ดิฉันได้มีโอกาส เข้าเยี่ยมไม่มีคนไหนแสดงอา การอาฆาตมาดร้าย
> กับกลุ่มใดในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีสรรพนามอื่นใดใช้เรียกผู้ชุมนุมเสื้อแดง นอกจากคำว่า
> “พวกเขา”
>
>
>
> ทหารไทยที่เสียน้อง เพื่อน พี่ ที่อยู่ในหน่วยบังคับบัญชาเดีย วกัน พวกเขากลับบอกว่า
> อยากให้เราคนไทยพูดคุยกัน อยากให้เรารักษาความสงบของบ้าน เมือง แล้วพวกเขาจะได้ทำหน้าที่ระวัง
> ภัยจากนอกประเทศอย่างที่พวก เขาควรทำวันนี้
>
>
> เราทุกคนช่วยกันได้ค่ะ วันนี้เรารวมน้ำใจกันเป็นหนึ่งเดียวได้ ประชาธิปไตย
> คำคำนี้เป็นคำที่ทุกคนพอใจที่ จะปกป้องถูกไหมคะ เป็นคำที่มาจากคำว่า “ประชา (ประชาชน) +
> อธิปไตย (อำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ)” ตอนนี้เราต้องทำความเข้าใจกับ คำๆนี้ให้ถ่องแท้
>
>
> เรามีค่ะ ประชาธิปไตยก็อยู่ในมือเรา ไม่จำเป็นต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อของคนไทยด้วยกันเลยค่ะ
> เรามีเวทีทางการเมืองให้แสดงออกอย่างสันติ
>
>
>
> เรามีการเลือกตั้ง เรามีระบบการปกครองที่ประกอบ ไปด้วยฝ่ายบริหาร
> ฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายตุลาการ เรามีพ่อหลวงเป็นศูนย์รวมจิตใจ เรายืนอยู่บนแผ่นดินเดียวกัน
> เราเป็นประเทศที่พิเศษ เป็นประเทศที่เราทุกคนเรียกกัน และกันเสมือนเป็นคนในครอบ ครัว เป็นพี่
> ป้า น้า อา กันทั่วประเทศ เหมือนที่ใครหลายคนกล่าวว่าประเทศไทยน่าอยู่เพราะคนไทยค่ะ
>
>
> อย่าให้คนบางคนมาปลุกปั่นให้ เราทะเลาะกันเพื่อผลประโยชน์ ของพวกพ้องเขา เท่านั้นเลยนะคะ
> ประชาธิปไตยที่ดี น่าจะเป็นการที่เราทุกคนต้อง เคารพในสิทธิและหน้าที่ของพลเมือง
> ที่ดีด้วยเช่นกันค่ะ
>
>
> มาช่วยกันทำให้ประเทศนี้น่าอยู่ กันทุกวัน ทำดีให้กันและกันทุกวันนะคะ คนละนิดคนละหน่อย
> ทำกันวันละหนึ่งความดีก็ได้ค่ะ
> ขอให้ทุกคนเป็นคนดีให้สมกับที่มีใครหลายคนเสียสละเวลาและชีวิตเพื่อปกป้อง ทั้งที่ชายแดนออก ตก
> เหนือ ใต้ และที่โดนเรียกมารักษาความสงบ ในกรุงเทพมหานครในเหตุการณ์ นี้ด้วยค่ะ
>
>
>
> สุดท้าย นี้ ขอขอบพระคุณทหารหาญทุกท่านที่ได้ร่วมปฏิบัติการโดยสันติวิธีและได้รับบาด
> เจ็บและเสียชีวิตในระหว่างปฏิบัติ หน้าที่จากการปะทะกับกลุ่ม ผู้ชุมนุมเสื้อ แดงในคืนวันที่
> 10 เมษายน 2553
>
>
>
> ขอขอบพระคุณครอบครัวของท่านที่มอบสุภาพบุรุษชาติทหารให้กับประเทศไทยและขอ
> ร่วมไว้อาลัยและแสดงความเสีย ใจอย่างสุดซึ้งกับการสูญเสีย ของทุกครอบครัวมา ณ ที่นี้
>
> ( ดู http://www.facebook.com/topic.php?uid=104530219588509&topic=19)
>

---

Hotmail: Free, trusted and rich email service. Get it now.